Freddy Onderstal

Freddy, wat is de reden dat je voor het vak uitvaartverzorger hebt gekozen?

Freddy Onderstal:
In 2007 overleed mijn oma waar ik een hele sterke band mee had. Bij het vormgeven van haar uitvaart ben ik dan ook zeer betrokken geweest. Ondanks het verdriet vond ik het heel gaaf om van dichtbij mee te maken hoe mensen van de uitvaart te werk gaan. Hun respect, zorgvuldigheid en inzet maakten grote indruk op mij. Hoewel ik voor het vak van uitvaartverzorger in feite te jong was ben ik mij gaan oriënteren op mogelijkheden binnen dit vakgebied.

Waar heeft die eerste interesse in het uitvaartvak je gebracht?

Freddy Onderstal:
Ik ben bij een grote onderneming op het gebied van uitvaartverzekeringen begonnen. De zakelijke kant van uitvaarten leerde ik dus door en door kennen. Maar de meer menselijke kant, het contact met nabestaanden, het kunnen bieden van daadwerkelijke hulp, dat bleef trekken. En ondertussen werd ik vanzelf wat ouder.

Je hebt dus vervolgstappen ondernomen?

Freddy Onderstal knikt enthousiast:
Ik kreeg de kans om in mijn woonplaats en omgeving aan het werk te gaan als chauffeur, voor diverse uitvaartbedrijven. Zowel om overledenen over te brengen, bijvoorbeeld van het ziekenhuis naar de plaats van opbaring, als bij uitvaarten. Tevens leerde ik om overledenen te verzorgen, de laatste handelingen te verrichten om iemand netjes op te baren. Heel dankbaar werk en ik kon als het ware bij meerdere bedrijven ‘in de keuken kijken’.

Waarom besloot je om ook de laatste stap, de stap naar uitvaartverzorger, te maken?

Freddy Onderstal:
Door het werk dat ik deed, de hygiënische verzorging, kwam ik ook bij mensen thuis en soms was dan het regelgesprek met de uitvaartverzorger gaande. Het viel me op dat er nogal traditioneel gewerkt werd. Nieuwe opvattingen of wensen die anders waren werden niet gehonoreerd: zo hoort het en niet anders. Dat stoorde mij zeer, er zijn tegenwoordig zoveel alternatieven, zoveel mogelijkheden die je kunt benutten om een uitvaart heel persoonlijk te maken. Het besluit om zelf als uitvaartverzorger aan de slag te gaan was dan ook een heel logische stap.

Heb jij een bepaalde werkwijze, wellicht een filosofie?

Freddy Onderstal:
Absoluut. Ik vind het heel belangrijk om open en transparant te werken, zeker waar het gaat om de kosten. Families moeten van meet af aan weten waar ze aan toe zijn en niet achteraf geconfronteerd worden met onvoorziene rekeningen. Mijn vraag is dan ook al vrij snel:

‘Heeft u enig idee wat een uitvaart kost?’ maar ook
‘Is er een budget waar rekening mee gehouden moet worden?’
Het klinkt wellicht zakelijk, maar duidelijkheid en openheid zijn zo ontzettend belangrijk!

Is er weleens een verzoek geweest dat je niet kon of wilde opvolgen?

Freddy Onderstal:
Nee, ik ben niet bang om iets nieuws op te pakken. Ik kreeg bijvoorbeeld het verzoek om een Islamitische uitvaart te verzorgen. Hoewel ik dat nog niet eerder had gedaan ging ik daar heel open op af. Heb gevraagd wat er al geregeld was en wat nog niet, hoe men de uitvaart voor zich zag en wat er van mij verwacht werd. Gewoon duidelijk zijn en goed luisteren naar de familie. Het is een mooie uitvaart geworden.

Je maakt ongetwijfeld indrukwekkende momenten mee, wat blijft je bij?

Freddy Onderstal peinst even:
Kinderen, dat blijft moeilijk. Als ouders je vertellen wat de laatste woorden waren van hun dochtertje, ja, dan schiet je vol. Afscheid nemen van jonge mensen dat schud ik niet zomaar van me af, daar moet ik na afloop even over praten. Gelukkig kan ik het goed delen met mijn vrouw. Daarna kan ik het van mij afzetten, vergeten doe ik het niet, maar het krijgt wel de juiste plek. Het is niet mijn verdriet en dat moet het ook niet worden, dan kun je dit werk niet meer doen.

Je werk bestrijkt een groot gebied, is er een verschil waarneembaar tussen mensen uit een dorp of mensen uit de grote stad?

Freddy Onderstal:
Nauwelijks, in de stad is men over het algemeen iets zakelijker dan in een dorp. Wel merk je soms verschil in benadering als je werkt voor zeer rijke families, daar word je wat meer op een afstand gehouden. Je bent uitsluitend nodig voor het papierwerk, inhoudelijk kom je niet dichterbij. Dat is weleens jammer, men gaat dan voorbij aan de ervaring en het vakmanschap van de uitvaartverzorger en doet zichzelf in feite te kort.

Kun je een voorbeeld noemen van een door jou aangedragen alternatief?

Freddy Onderstal:
Oh zeker! Een familie vroeg om een standaard condoleanceregister. De overledene was op en top een natuurmens en de term ‘standaard’ paste totaal niet bij hem. Ik heb toen voorgesteld om een houten boom neer te zetten waarin iedereen een hartje kon hangen. Op die hartjes kon men een persoonlijke boodschap schrijven. Het was een prachtig gezicht.

En die keer dat ter sprake kwam dat de overledene een passie had voor Oldtimers. Er stond een prachtexemplaar in de garage, maar die mocht de weg niet meer op. Toen heb ik de RDW benaderd met het verzoek om deze auto mee te mogen laten rijden in de rouwstoet. Zo mooi als dat dan lukt!

Je bent nog jong, maar denk je weleens na over je eigen uitvaart?

Freddy Onderstal fronst:
Het klinkt misschien heel raar, maar ik ben er best bang voor. Het idee dat ik dan niet de regie in handen heb, vind ik heel lastig. Gelukkig kan ik ook hier goed met mijn vrouw over praten en weet zij wat ik absoluut niet wil. Ik vertrouw erop dat zij daar rekening mee zal houden. Mijn voorkeur gaat uit naar een laatste plekje op een natuurbegraafplaats, dat vind ik heel mooi en dan vooral geen poppenkast.

Wat zou je de lezer van dit interview willen meegeven?

Freddy Onderstal:
Niets is standaard, niets is gebruikelijk, niets is normaal. Om helemaal in het teken van de overledene te blijven moet je weleens out of the box durven denken. Ga een kennismakingsgesprek aan. Onderzoek de mogelijkheden en maak kennis met het bedrijf van je keuze. In geval van overlijden in de familie zal je toch een week intensief met deze mensen moeten samenwerken, dan is een goede klik van onnoembare waarde.