Simon Slager

Simon, hoe ben jij in het uitvaartvak terecht gekomen?

Simon Slager: Jaren geleden werkte ik bij een grote verzekeringsmaatschappij en ik hield mij vooral bezig met uitvaartverzekeringen. Op een gegeven moment kreeg ik van een grote uitvaartonderneming de vraag: ‘Is dat niets voor jou, uitvaartverzorger?’

Het was voor mij een kans om me te professionaliseren, met uitvaartverzekeringen had ik altijd al een klik, dit was een logische stap.

En hoe bevalt het je?

Simon Slager: In al die jaren heb ik er nooit spijt van gehad, nog altijd doe ik dit werk met passie en met volle overgave.

Vind jij het lastig om gelijktijdig om te gaan met zowel het emotionele als het zakelijke gedeelte?

Simon Slager: Nee, helemaal niet. Het is goed om te ervaren dat er emoties zijn, dan kan ik daarin tot steun zijn. En wat de zakelijke kant betreft, ik durf best door te vragen. Als mensen hun wensen kenbaar maken, dan zorg ik voor een duidelijke begroting, zodat ik goed uit kan leggen wat het kost.

Is er wel eens een verzoek geweest dat je niet kon of wilde opvolgen?

Simon Slager denkt na: Er is mij wel eens gevraagd om in een witte smoking op de uitvaart te verschijnen, maar dat ging mij te ver, dat vond ik niet gepast. Ik hoor niet tot de familie en daarbij, ik moet voor iedereen herkenbaar zijn als de uitvaartverzorger.

Hoe geef je het verdriet dat je dagelijks meemaakt een plek?

Simon Slager: In mijn beginjaren heb ik veel gewerkt in opdracht van de spoorwegen en Rijkswaterstaat, daar heb ik hele ernstige dingen meegemaakt. Dat heb ik toen wel als moeilijk ervaren, ging dan echt met het beeld op mijn netvlies naar huis.

Nu zijn het vooral de uitvaarten van hele jonge mensen, die mij soms wel enige tijd bezighouden, maar mijn ervaring is dat het vanzelf weer vervaagt. Ik kan er thuis met mijn partner wel over praten, maar daar ben ik de persoon niet zo voor. Ik heb het liever over andere dingen die gebeuren in het leven.

Ook op feestjes wordt wel naar mijn ervaringen gevraagd, dan geef ik oppervlakkig antwoord en gaat het al gauw over iets anders.

Denk je wel eens na over je eigen uitvaart?

Simon Slager: Eerlijk gezegd nauwelijks. Mijn partner en ik weten van elkaar hoe we het willen en dat is voldoende.

Als ik vraag naar het meest indrukwekkende moment dat je hebt meegemaakt, wat komt er dan in je naar boven?

Simon Slager: Dan denk ik aan een familie die het buitenleven gewend was. Dit moest ook in de uitvaart tot uitdrukking komen. Dus niet alleen de overledene werd vervoerd in een koets met paarden ervoor, maar ook de hele familie en alle gasten. Het was een enorm spektakel, een stoet van een paar honderd meter van koetsen met paarden ervoor. Indrukwekkend!

Ervaar jij verschil bij het regelen van een uitvaart tussen de randstad en de provincie?

Simon Slager: Het verschil zit hem vooral in het feit dat men in de dorpen vaak wat traditioneler ingesteld is. Men kiest voor mooier rouwvervoer, dus met volgauto’s en ook vaak voor een massief eiken uitvaartkist, vooral als men dat zo gewend is in de familie.

Zijn er bepaalde trends waarneembaar in de uitvaartwereld?

Simon Slager: Dat zie ik niet zo. Af en toe komt er een oud gebruik even terug, maar dat verdwijnt dan ook weer. Wel zie ik dat de vraag naar de zogenaamde groene uitvaart toeneemt, met bijvoorbeeld een ecologisch verantwoorde kist. Ook is er meer vraag naar een opbaarplank waar de overledene, in een lijkwade gewikkeld, op wordt gelegd.

Wat is jouw visie voor de toekomst van de uitvaart?

Simon Slager: Dat vind ik een moeilijke vraag. Ik zie wel dat er steeds meer ondernemers komen, vooral mensen die in een bepaald vakgebied stoppen en denken: ‘Dan ga ik maar in de uitvaart’. Op zich vind ik het geen probleem, mensen hebben de vrijheid om te kiezen wie ze willen. En de goede ondernemingen voeren immers een keurmerk, zij zorgen ervoor hun medewerkers regelmatig bij te scholen en zo kwaliteit te leveren.

Zijn er valkuilen waar je als nabestaande voor moet waken?

Simon Slager: Echte valkuilen zie ik niet, maar je moet er wel voor waken dat je ze niet creëert. Dus goed aftasten wat de wensen zijn en deze goed vertalen naar de uitvaart en naar het kostenplaatje. Ik zal mensen nooit opzadelen met een rekening die niet nodig is.

Hoe ga je om met onenigheid binnen een familie?

Simon Slager: Daar ga ik niet te diep op in, laat de mensen hun eigen gang gaan en probeer daar een tussenweg in te vinden. Dat doe ik puur op mijn gevoel, al naar gelang de situatie. Ik betrek iedereen bij het gesprek en hou in de gaten of iedereen aan bod komt. Ik wil vooral een luisterend oor zijn en waar het kan, met iedereen rekening houden. Maar het is uiteindelijk de opdrachtgever die bepaalt.

Wat zou je tot slot de lezer van dit gesprekje nog mee willen geven?

Simon Slager: Ga uit van jezelf, dat is het belangrijkste.