Eefje Visser

Eefje, waarom heb jij gekozen voor het vak van uitvaartbegeleider?

Eefje Visser:
Mijn man is op jonge leeftijd overleden en de uitvaart werd begeleid door een grote, landelijke onderneming. Ik werd geconfronteerd met ten eerste tijdsdruk - alle besluiten moesten snel genomen worden - en ten tweede met steeds andere mensen over de vloer en bij de uitvaart. Ook later, bij afscheid van naaste familie, liep ik daar tegen op.
‘Dat moet anders kunnen’, was mijn stellige overtuiging. Eerst had ik tijd nodig om mijn eigen verdriet een plek te geven, maar op gegeven moment ben ik op vrijwillige basis mee gaan lopen met een uitvaartondernemer. Het werk maakte me zo gelukkig!
Ik ben aan de slag gegaan bij een grote onderneming, maar liep weer tegen die haast op. Bij Meride kan ik werken zoals het bij mij past, ik bepaal hoe vaak en hoe lang ik bij een familie ben, van begin tot het eind ben ik degene waar men mee te maken krijgt.

Een uitvaart kent een zakelijke en een emotionele kant, vind jij dat lastig?

Eefje Visser:
Nee, helemaal niet. Het ene vloeit in het andere over. Zolang je goed kunt uitleggen waarvoor de kosten zijn, snappen de mensen dat best. En wat de emotionele kant betreft, mijn ervaring is dat men het niet erg vindt om te zien dat het jou ook iets doet, integendeel, het bewijst dat je je werk met gevoel doet. Ik zit echt niet bij elke uitvaart te snikken, maar als het je diep raakt, dan mag je dat gerust laten zien.

Hoe geef je al dat verdriet een plek?

Eefje Visser:
Wat fijn is bij Meride, is dat je collega’s hebt, zij snappen wat je bedoelt. Als het nodig is, bel ik een van hen op. Natuurlijk kan ik ook mijn verhaal vertellen aan mijn partner, maar het is zijn wereld niet, dat maakt het toch moeilijker om te delen.

Denk je wel eens na over je eigen uitvaart?

Eefje Visser:
Natuurlijk, doordat ik het van dicht bij heb meegemaakt en ook door dit werk. Mijn naasten weten hoe ik het wil, maar ik heb het niet opgeschreven. Je hoeft ook niet alles te regelen, als je maar in grote lijnen kenbaar maakt wat je wensen zijn.

Kun je het meest indrukwekkende moment benoemen, wat je hebt meegemaakt tot dusver?

Eefje Visser:
Dan denk ik aan een jong meisje, overleden door een verkeersongeval. De ouders dachten dat ze haar door de verwondingen niet meer zouden kunnen zien. Met mijn collega’s ben ik drie uur bezig geweest om haar toch toonbaar te maken. De uitroep van de vader: ‘Ze is weer bij ons...’ zal ik nooit vergeten.

Hoe sta jij tegenover een afscheid waarbij de nabestaanden niet meegaan naar het crematorium, maar die het laatste stukje aan de uitvaartonderneming overlaten?

Eefje Visser:
Ik weet dat het steeds vaker voorkomt. Als men mij om advies vraagt dan leg ik uit dat het de uitvaart ‘niet af’ maakt. Ik raad dan ook aan om tot het einde mee te gaan. Maar als men dat niet wil, wie ben ik dan om te zeggen dat het geen goede keuze is? Maar ik blijf zelf wel bij de overledene tot het laatste moment en dat vertel ik de familie ook.

Heb jij een visie betreffende de toekomst van de uitvaart?

Eefje Visser:
Je ziet dat de uitvaarten steeds persoonlijker worden. Dat betekent dat uitvaartverzorgers die op een persoonlijke manier werken het ook steeds drukker krijgen. Ik vind dat een hele goede ontwikkeling. Ook merk ik dat langzamerhand het begraven op een natuurbegraafplaats bekender wordt. Dit is vaak een prachtige plek, ook om te wandelen of met een kleedje en een thermoskan te picknicken bij je geliefde. Het graf zelf hoeft niet onderhouden te worden en zal ook nooit geruimd worden. Dat is een mooie gedachte.

Eefje, heb jij nog tijd voor hobby’s?

Eefje Visser glimlacht:
Ik mag graag wandelen met de hond en trouwens ook met mijn dochter. Maar dan loopt er ook een pony mee. Ze heeft een verzorgpony waar ze niet op mag rijden, maar wel mee mag knuffelen en die dus ook lekker mee mag wandelen. Verder luister ik graag naar muziek.

Zie jij valkuilen voor de families, of voor jezelf?

Eefje Visser:
Families waarschuw ik dat niet alles op één dag geregeld hoeft te worden. Ook over de kaart mag men best een dag langer doen, het is zo belangrijk dat deze bij hen past. Dus laat men toch de tijd nemen. Voor mezelf moet ik zorgen dat ik niet té betrokken raak, maar als het nodig is mag men mij dag en nacht bellen.

Is er wel eens onenigheid binnen de familie en hoe ga jij daar mee om?

Eefje Visser:
Natuurlijk maak ik dat mee, ik probeer dan eerst rust te creëren, laat iedereen zijn zegje doen. En vaak merk je dat er begrip ontstaat als de ander zijn gevoel mag uiten. Maar het gebeurt ook dat men er niet uitkomt. Dan is er toch echt één opdrachtgever, en hoe streng dat ook klinkt, dan luister ik daar dus naar.

Wat zou jij de lezer van dit gesprek willen meegeven?

Eefje Visser:
Dat iedereen zich moet realiseren dat je het maar eenmaal goed kunt doen. Luister naar je gevoel, alles kan, niets is gek. Neem de tijd om keuzes te maken. En geef je naasten aan wat voor jou belangrijk is.